My Lovely French Fries

 લવલી ફ્રેન્ચ ફ્રાઇઝ

આજની ઘડી તે રળીયામણી, લગભગ 16 વર્ષ બાદ મારી દિકરી નાવ્યાની સ્કુલમાં પેરેન્ટ્સની ફેન્સી ડ્રેસ સ્પર્ધામાં ભાગ લીધો. સ્કુલનું એક નાનકડુ સ્ટેજ હતું. 50 દર્શકો હતા. 10 સ્પર્ધકો હતા. એમાં હું બીજા નંબરે આવ્યો. સુરતમાં હતો ત્યારે સુરત પત્રકાર સંઘ વતી શકિલ સઈદ લિખિત અને કેતન રાઠોડ દિગ્દર્શિત નાટકમાં ભાગ લીધો હતો. આજે માત્ર ફેન્સી ડેસ જ નહોતો પહેરવાનો પણ ચાર મિનિટ સુધી બોલવાનું પણ હતું. વળી ત્રીજા ધોરણમાં ભણતા બાળકોને પણ મજા આવી જોઈએ અને સાથે મેસેજ પણ જવો જોઈએ તે પણ શરત હતી.

ફેસબુક કામ આવ્યું , મુંઝવણ પોસ્ટ કરી, બે-ત્રણ સજેશનમાંથી એક પસંદ કર્યુ. મને મજા આવી ગઈ. દિકરીને પણ થયું કે ભાઈ પપ્પાને પણ સ્ટેજ પર એક્ટીંગ કરતા આવડે છે.

ઓલિમ્પિકસમાં ગોલ્ડ મેડલ શા માટે નહિ ? એક મજેદાર વિશ્લેષણ

માઇકલ ફેલ્પસ એકલાને આટલા બધા ગોલ્ડ મળ્યા આપણને એક પણ નહી. બધી ચર્ચાઓમાં મને નવાઈ નહોતી લાગતી કારણ કે હું પોતે યુનિવર્સિટીમાં સ્વિમિંગ ચેમ્પિયન રહી ચૂક્યો હતો. કેવી રીતે આવ્યો હતો. એ બહુ ઓછાને ખબર હતી. મે તો કોલેજનું ગૌરવ એવું કહીને મારો ફોટો પણ ન્યુઝપેપરોમાં છપાવ્યો હતો. આમ જોવા જાઉં તો રમત સાથે મારો ખાસ કાંઇ સંબધ નહોતો. આજે પણ નથી. એ વાત અલગ છે કે હું એક ન્યૂસપેપરમાં સ્પોર્ટ્સ એડિટર છું. જો કે એમાં ખાસ કંઈ કરવા જેવું પણ નથી. કારણ કે આપણે ત્યાં તો સ્પોર્ટ્સ એટલે ક્રિકેટ.

            ફરી પાછો મુળ વાત પર આવું તો નાના હતા ત્યારે આખો દિવસ મિત્રો સાથે લખોટી ટીંચતા (રમતાં) હતા. ક્યારેક ક્રિકેટ પણ રમી લેતો. તે પણ મારા પપ્પાએ નવું  ઘર શહેરથી થોડે દૂર લીધું તો તે પણ છૂટી ગયું. કારણ કે ગામના છોકરાઓ મને એક જ બોલમાં આઉટ કરી દેતા. પછી કલાકો સુધી તડકામાં ફિલ્ડિંગ ભરાવતા. તેથી છોડી દિધું. કૉલેજમાં પણ ઇતર પ્રવૃત્તીમાં એન.એસ.એસ. હતું. જેમાં રવિવારે ઝાડુ લઇને કૉલેજ સાફ કરવી પડતી તેની ચીડ હતી. બાકી વાંધો નહોતો. એન.સી.સી. તો પેહલા જ દિવસે આર્મીનો યુનિફોર્મ પેહરીને આવેલા બે છોકરાઓની દાદાગીરી જોઈને છોડી દિધું હતું.
                બીજા વર્ષ દરમ્યાન અમારી કૉલેજના સ્પોર્ટ્સ ટીચરને એન.એસ.એસ.ની વધારાની જવાબદારી સોંપવામાં આવી. આમ પણ આપણે ત્યાં સ્પોર્ટ્સ ટીચરનો હોદ્દો પટાવાળા કરતા સહેજ ઊંચો ગણવામાં આવે. જો પટાવાળો ન આવે તો શાળાનો ઘંટ પણ તેણે જ વગાડવો પડે. સ્પોર્ટ્સ ટીચર તે વખતે ઇન્ટર-યુનિવર્સિટી સ્વિમિંગ કોમ્પિટીશન માટે નામ લખતા હતા. સ્પર્ધા પુણેમાં થવાની હતી. તેથી ફરવાનું થશે એમ વિચારીને મે સાહેબને મારુ નામ લખવા માટે વિનંતી કરી. એ વર્ષે હું અમારી કોલેજના જી.એસ.નો ખાસ સપોર્ટર હતો. તેથી સાહેબ ના પણ ન પાડી શક્યા.

                સામાન્ય રીતે લોકો તરવાનું એક મહિનામાં શિખી જાય. પરંતુ મને છ મહિના લાગ્યા હતા. દસમાં ધોરણના વેકેશનમાં એક મહિના સુધી કમરમાં પ્લાસ્ટીકનો ડબ્બો બાંધીને પ્રેક્ટિસ કર્યા બાદ જ્યારે મે 11 ફૂટ ઊંચા પ્લેટફોર્મ પરથી ડાઇવ મારી તો ડરના માર્યો તરી જ ન શક્યો. મારા ઇન્સ્ટ્રક્ટરે મને બહાર કાઢ્યો અને વધુ એક મહિના માટે પ્લાસ્ટિકનો ડબ્બો બાંધવા જણાવ્યું. મને કંઈ સ્વિમિંગ પ્રત્યે બહુ ગાંડપણ હોય એવું કંઈ નહોતું.પરંતુ કોઈએ કિધું હતું કે સ્વિમિંગ ને કારણે હાઇટ (ઊંચાઇ) વધશે. હાઇટમાં તો ખાસ કંઇ ફરક ન પડ્યો. પરંતુ છ મહિનાની પ્રેક્ટિસ બાદ હું સ્વિમિંગ પુલમા ન ડુબુ એટલો આત્મવિશ્વાસ ધરાવતો થયો હતો.
        સ્પર્ધાની તૈયારી માટે હું નવી સ્વિમિંગ કોશ્ચ્યૂમ લેવા એક મોટા મોલમાં ગયો. સેલ્સમેને મને ફિશબ્રાન્ડની મોંઘી કોશ્ચ્યૂમ પકડાવતા કહ્યું કે આનાથી બહુ કમ્ફર્ટ રહેશે. વળી ડાઇવ મારીશ તો પણ ચડ્ડી સાથે પાછળથી નીકળી નહિં જાય. તેથી તારી સ્પિડ પણ વધશે.મારી ઇચ્છા તો નવા સ્વિમિંગ માટેના ચશ્મા લેવાની પણ હતી. પરંતુ એની કિંમત જોઇને ના પાડવી પડી.
        નવી કોશ્ચ્યૂમ સાથે હું પુણે પહોચ્યો. મારી સાથે બીજો એક છોકરો પણ હતો. તેને કોઈ દિવસ કૉલેજમાં જોયો નહોતો. સ્પર્ધા પહેલા તેણે વોર્મિંગ અપ માટે પાણીમાં ઝંપલાવ્યું. મારી ઇચ્છા નહોતી પરંતુ સ્પોર્ટ્સ ટીચરના આગ્રહથી મે પણ પુલમાં ડાઇવ મારી. ખોટી રીતે ડાઇવ મારવાને કારણે મારા પગની નસો ખેંચાઈ ગઈ.સાથે છાતી પણ લાલ થઈ ગઈ. પાંચ વર્ષથી સ્વિમિંગ કર્યુ નહોતું. સાહેબને કેહવાનું મન થયું કે મારાથી સ્પર્ધામાં ભાગ નહિ લઈ શકાય. પરંતું એટલી હિંમત ભેગી ન કરી શક્યો.

ક્વોલીફાઇંગ રાઉન્ડ માટે હું પણ તૈયાર થઈ ગયો.સીટી વાગતા જ હું પણ પુલમાં ખાબક્યો.પગની નસો ખેંચાઈ જવાને કારણે મારાથી તરી શકાતું નહોતું. મને એવુ લાગતું હતું કે હું ડુબી જઈશ. જેમતેમ કરીને હું પાણીની સપાટી પર આવ્યો. આંખ અને નાકમાં પાણી ગયું હતું. તો ડાઇવ મારતા માથામાં પણ વાગ્યું હતું. મને જાણે ચિત્તભ્રમ થયું હોય એવુ લાગતું હતું. એટલામાં મને કંઈક અવાજ સંભળાયો. પાંડે જોરમાં, પાંડે જોરમાં.જોયું તો સ્વિમિંગ પુલની બહાર અમારા સ્પોર્ટ્સ ટિચર મને પાનો ચડાવતા હતા. અત્યંત ખરાબ હાલત હોવા છતાં જેમ તેમ હું સામે કિનારે પહોંચ્યો. સ્વિમિંગ પુલની બહાર નીકળીને પાછળ જોયું તો કોઈ નહિ. મને  લાગ્યું કે હું જીતી ગયો. એટલામાં મારા સ્પોર્ટ્સ ટીચર ત્યાં આવ્યા અને મને જોરથી ઝાપટ મારી. પેહલા સુરતી સંભળાવી અને પછી કહ્યું બધા કયારના નીકળી ગયા.